تفاوت بین پلی استر و پلی استر، نایلون، پنبه و اسپندکس

پلی استر که در سال 1942 توسط JR Whitfield و JT Dixon اختراع شد، از تحقیقات WH Carothers، دانشمند آمریکایی که نایلون را کشف کرد، الهام گرفته شده است. وقتی از آن به عنوان الیاف استفاده می شود به آن پلی استر نیز می گویند و اگر مثلاً در بطری های پلاستیکی نوشیدنی استفاده شود به آن PET می گویند.

فرآیند: ساخت الیاف پلی استر معمولاً شامل مراحل زیر است
(1) پلیمریزاسیون: ترفتالیک اسید و اتیلن گلیکول (معمولاً اتیلن گلیکول) برای تشکیل یک پلیمر پلی استر پلیمریزه می شوند.
(2) ریسندگی: با ذوب پلیمر و عبور از صفحه منافذ در حال چرخش برای تشکیل یک فیبر پیوسته.
(3) پخت و کشش: الیاف خنک و پخته می شوند و بر روی یک برانکارد کشیده می شوند تا استحکام و دوام را افزایش دهند.
(4) شکل دهی و پس از درمان: الیاف را می توان از راه های مختلفی مانند نساجی، بافندگی، دوخت و پس از درمان، مانند رنگرزی، چاپ و تکمیل تشکیل داد. 

پلی استر ساده ترین از سه الیاف مصنوعی است و قیمت آن نسبتاً ارزان است. این نوعی پارچه لباس الیاف شیمیایی است که در زندگی روزمره استفاده می شود. بزرگترین مزیت آن این است که مقاومت خوبی در برابر چین و چروک دارد و شکل آن را حفظ می کند، بنابراین برای لوازم فضای باز مانند لباس های بیرونی، انواع کیف و چادر مناسب است.

مزایا: استحکام بالا، کشش قوی نزدیک به پشم. مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر نور، مقاومت در برابر سایش خوب و مقاومت شیمیایی خوب؛
معایب: رنگ‌آمیزی ضعیف، مقاومت در برابر مذاب ضعیف، جذب رطوبت ضعیف و به‌راحتی پر کردن، لکه‌دار شدن آسان.

2.پنبه
به پارچه تولید شده از پنبه به عنوان ماده خام اشاره دارد. به طور کلی، پارچه های نخی جذب رطوبت و مقاومت در برابر حرارت بهتری دارند و پوشیدن آنها راحت است. برخی از صنعت پوشاک با نیازهای جذب رطوبت بالا می توانند پارچه های پنبه ای خالص را برای پردازش انتخاب کنند. مثلاً لباس فرم مدارس در تابستان.